جدیدتری آهنگ های هیپ هاپ

موسیقی دارای سبک‌های مختلفی است که هر کدام دارای خصوصیات و ویژگی‌های منحصر به فرد بوده و دارای زیر سبک‌هایی نیز هستند. سبک‌های موسیقی متاثر از فرهنگ و خصوصیات مردم جامعه و حتی ویژگی‌های جغرافیایی است. یکی از سبک‌های پر طرفدار موسیقی هیپ هاپ است. اگر می‌خواهید بدانید سبک هیپ هاپ چیست این نوشتار را دنبال کنید.

 

هیپ هاپ هم مانند دیگر سبک‌ها یک هنر مملو از احساسات، تمرکز، هیجان و حرکت است. هیپ هاپ با حرکات موزون بدن و ریتم موسیقی به صورت هماهنگ به اجرا در می‌آید.

برخی معتقدند که هنوز برای هیپ هاپ تاریخچه‌ای که دارای یک مبدا اولیه باشد وجود ندارد.

برخی دیگر می‌گویند که هیپ هاپ ورزشی در سیرک‌ها برای شاد کردن و به هیجان در آوردن تماشاگران بوده است.

برخی دیگر معتقدند که این سبک موسیقی از زندان‌های سیاسی آمریکا منشا می‌گیرد که برخی از زندانیان برای بیان عقاید و افکار خود، تفکرات و احساسات خود را به صورت غیر کلامی و با حرکات موزون بدن بیان می‌کردند.

عده‌ی زیادی هم معتقدند که منشاء اصلی هیپ هاپ در طی اواخر دهه ۱۹۶۰ از خیابان‌های نیویورک و بین جوانان آمریکای جنوبی و سیاه پوست‌ها برمی‌گردد.

در سال ۱۹۷۰ هیپ هاپ از احزاب بلوک که تحت سلطه‌ هارلم‌ها بودند شکل گرفت و به همین دلیل است که هیپ هاپ به عنوان ستون اصلی که راه را برای آزادی بیان هموار ساخت شناخته شده است. از دهه‌ی ۱۹۷۰ هیپ هاپ به صورت بین المللی شناخته شد و آن را هم معنی با موسیقی رپ یا موسیقی اسکرچ معرفی کردند.

پس از آن رفته رفته به طرفداران و علاقمندان هیپ هاپ اضافه شد به گونه‌ای که در سال ۲۰۰۶ پس از موسیقی کلاسیک دومین موسیقی محبوب در ایالات متحده آمریکا بود.

ریتم هیپ هاپ تقریبا همیشه به صورت کسر ۴/۴ است. ولی در آهنگسازی از ضرب‌های ۲/۴، ۳/۴، ۶/۸ و … نیز استفاده می‌کنند.

 

ساز‌های مورد استفاده در سبک هیپ و آهنگسازی‌های آن برگرفته از سبک‌های دیسکو، فانک و ریتم و بلوز است و شامل آواز، گیتار، کیبورد، طبل و ساز‌های کوبه‌ای می‌شود.

هیپ هاپ علاوه بر محبوبیتی که دارد بر اکثر موسیقی‌های مردمی دیگر تاثیر چشمگیری داشته است. برخی هنرمندان بیت یا رپ هیپ هاپ را با راک اند رول، هوی متال، پانک راک، مرنگو، سالسا، کومبیا، فانک، جاز، خانگی، تاراب، رگا، هایلایف، ام بالاکس و سول درهم آمیختند. خوانندگان پاپ نوجوانان و دسته پسر‌ها همچون بک استریت بویز، انسینک، کریستینا آگوئیلرا، جسیکا سیمپسون، و بریتنی اسپیرز در بسیاری از تک خوانی‌های خود از بیت‌های هیپ هاپ استفاده می‌کنند.

در دهه ۱۹۹۰ بین موسیقی هیپ هاپ و موسیقی حزن انگیز ارتباط نزدیکی برقرار بوده است و امروزه تقریباً در تمامی موسیقی‌های حزن‌انگیز ثبت شده عناصری از موسیقی هیپ هاپ یافت می‌شود. ترکیب این دو حالت را در اواخر دهه‌ی ۱۹۸۰ nu soul نامیدند که در کار‌های گروه New Jack Swing دیده می‌شد.

در اواخر دهه ۱۹۹۰ و اوایل ۲۰۰۰، تأثیرات موسیقی هیپ هاپ در خوانندگانی مانند دی انجل، لارین هیل، جیل اسکات و آلیشا کیز مشهودتر شد. علاوه بر این‌ها موسیقی هیپ هاپ بر سبک‌های مختلف موسیقی الکترونیک نیز تاثیر گذاشته است. تأثیرات موسیقی هیپ هاپ در ژانر‌هایی مانند تریپ هاپ، jungle, UK garage, grime و سایر ژانر‌ها نیز کاملاً مشهود است.

موسیقی هیپ هاپ در واقع قسمتی از یک نهضت فرهنگی به نام هیپ هاپ است که شامل عناصری مانند رقص برک و هنر دیوارنویسی به همراه فهرست مرتبطی از زبان عامیانه در موسیقی هیپ هاپ، مد‌های هیپ هاپ و دیگر عناصر است. محبوبیت موسیقی به محبوبیت فرهنگ هیپ هاپ در ایالات متحده و دیگر کشور‌ها کمک کرد. موفقیت و محبوبیت هیپ هاپ اثرات اجتماعی مثبت و منفی بسیاری در طرز رفتار جوانان مدرن داشت.

همراه با ظهور فرهنگ هیپ هاپ، رپ هم به عنوان یکی از راه‌ها و اشکال آزادی بیان شناخته شد.

این دو سبک هر دو دارای ضرب موسیقایی یکسان هستند.

رپ را می‌توان ترکیبی از شعر و نثر دانست. در احزاب برانکس، رپ زمانی که دی جی شروع به صحبت می‌کرد همراه با ضرب آهنگ به بیان کردن یک فکر خاص یا یک پیام که از لحاظ اجتماعی آشکار است، می‌پرداخت.